သူမ ထိုင္ေငးေနတဲ႔ ျပတင္းေပါက္နံေဘး တိမ္ရိပ္ေတြက ခပ္စိပ္စိပ္ေလး ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ မ်က္စိတဆုံး ေငးေနမိတဲ႔ ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေကာင္းကင္ကေန တာလႊတ္လိုက္ေသာ အေျပးသမားေတြႏွယ္ သည္မိုးစက္ေပါက္တုိ႔က သူမ လက္ေလးေတြေပၚ အဲဒီကေနတဆင္႔ သူမ မ်က္ႏွာေပၚ ခပ္ဖြဖြ ဦးခိုက္တယ္။ သည္မိုးစက္ေတြလိုပဲ သူမရဲ ႔ အေတြးေတြ စိတ္ကူးေလးေတြ အသက္ရႈသံေတြက တဆင္႔ အဆင္႔ဆင္႔နဲ႔ သူမ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကိုေတာင္ သိမ္းပိုက္ခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္တစ္ခုရိွတယ္။ ရိွခဲ႔ဖူးတယ္ေလ။
လြမ္းလိုက္တာလို႔ တစ္ကိုယ္တည္းၾကားႏိုင္မယ္ အသံမ်ိဳးနဲ႔ သူမ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။ တခ်ိန္က ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေျပာခဲ႔ဖူးတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကေတာ႔ ဟိုးေ၀းေ၀းမွာ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းဆီက မိုးရာသီတခုထဲမွာ က်န္ခဲ႔ျပီေလ။
အတိတ္ဆိုတာ တရိပ္ရိပ္ျပန္ေျပာင္းေတြးရမယ္႔ အရာမဟုတ္မွန္း သိပါရဲ ႔နဲ႔ သူမ မလိုက္နာႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူမဘ၀ထဲက အျပီးအပိုင္ ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို အဲဒီ အတိတ္ခါးခါးမွာပဲ ျမင္ေတြ ႔ႏိုင္ေတာ႔လို႔ပါ။
သည္အလြမ္းေတြရဲ ႔ အတိမ္အနက္ဟာ ဘယ္ေလာက္နက္သလဲဆိုတာ သူ ဘယ္ေတာ႔မွ မသိႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ သည္အလြမ္းေတြရဲ ႔ အေနာက္မွာ ကြယ္၀ွက္ထားတဲ႔ တစံုတရာကိုလဲ သူ ဘယ္ေတာ႔မွ သိျမင္ႏိုင္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ သိပါေစရယ္လို႔လဲ ဆုမေတာင္းျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ၀န္ခံပါတယ္ေလ တခါတရံမွာ သက္ဆိုင္သူကို သိေစခ်င္တဲ႔ ခပ္ရိုးရိုးအေတြးေလးေတာ႔ ရိွခဲ႔ဖူးပါရဲ ႔။ ဒါေပမ႔ဲလဲ ...... တနယ္တေက်းရဲ ႔ ရင္ခြင္လႊာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အသားက်ေနျပီျဖစ္တဲ႔ သူ ႔ကို စိတ္အေႏွာင္႔ယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။
မိုးစက္ေလးေတြက သိပ္ကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆန္လိုက္တာ ၾကည္ ႔ပါဦး သူမ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ရႊဲစိုမတတ္ျဖစ္ေနျပီ....။
တကယ္႔တကယ္တမ္းေတာ႔ အျပင္ေလာကရဲ ႔ မိုးစက္ေပါက္ေတြက တပ္ေခါက္သြားတာၾကာလွေပါ႔။ သည္မ်က္ႏွာေပၚက စိုစြတ္ေနဆဲ အေျခအေနတခုကေတာ႔ အျပင္ေလာကရဲ ႔ ၀သာန္မိုးနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္တဲ႔ ..... မ်က္ရည္ဆိုေသာအရာ။ မေဟာင္းေသးတဲ႔ သူမရင္ခြင္ထဲက မုိးရာသီကေတာ႔ သည္းလုိ႔ေကာင္းတုန္း ........။
ျမရိပ္ဇင္ (ေဆး-၂)
3 comments:
မိုးရာသီကို ႀကိဳက္တယ္.. ဒါေပမဲ့ မိုးအရမ္းခ်ိန္းရင္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္.. အနားမွာတစ္ေယာက္ေယာက္မရွိရင္ ငိုမိေရာ း)
အဲဒီ မိုးစက္ေပါက္....
တစ္ခါတေခါက္ေလာက္
ေနာက္တစ္ဖန္ က်ေရာက္ ႏိုင္ပါေသးတယ္ေလ....။
မင္းဧရာ
Post a Comment
စာမူခေပးသြားသူေတြက...