.JPG)
တေန႔တျခား အသက္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ၾကီးၾကီးလာတဲဲ႔ေနာက္ သကၠရာဇ္တိုင္းမွာ ကၽြန္မတို႔ အမွတ္တရဆိုတဲ႔ ေျခရာေလးေတြ ခ်န္ေလ႔ရိွခဲ႔ၾကတယ္။အတိတ္ဆိုတဲ႔အရာကေတာ႔ ျပန္လိုခ်င္လို႔ မရေတာ႔တဲ႔ အရာဆိုေပမယ္႔ ကၽြန္္မတို႔ စိတ္ရိွတိုင္း တမ္းတမ္းတတ တူးေဖာ္ႏိုင္တဲ႔ အေကာင္းဆံုး အမွတ္တရဆိုလည္း မမွားဘူးမလား။
ဆိုး၀ါးခဲ႔တ႔ဲ အတိတ္ခါးခါးေတြကို ေမ႔ေပ်ာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း သာယာၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အတိတ္လွလွေလးေတြဆီကိုေတာ႔ ကၽြန္မ ခဏခဏ အလည္ေရာက္ျဖစ္တယ္။
လြန္္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ ခုႏွစ္အားျဖင္႔ ၂၀၁၁ ေဖေဖာ္၀ါရီလ အစပိုင္းေလာက္မွာ ကၽြန္မတို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အပိုင္း (ခ) ေက်ာင္းသူေတြ ေတာလက္ ေက်းရြာ ျမိဳ႔နယ္ ကြင္းဆင္းေလ႔လာျခင္း လို႔ အမည္ရတဲ႔ field trip ကို သြားခဲ႔ၾကတယ္။
ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းတဲ႔ စာက်က္စရာ အပူအပင္ေတြကလြဲရင္ သိပ္ကိုလြတ္လပ္ခဲ႔တဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀ရဲ ႔ အရိပ္ေတြထဲမွာ ဒီ field trip ေလးကလည္း ကၽြန္မအတြက္ မေမ႔ႏိုင္တဲ႔ ခဏခဏ လွန္ေလွာၾကည္႔ျဖစ္တဲ႔ ဘ၀စာမ်က္ႏွာေလးတစ္ခုေပါ႔
အဖြဲ ႔တစ္ဖြဲ ႔မွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ၁၃ ေယာက္ မွ ၁၅ ေယာက္ထိ ခြင္႔ျပဳထားတယ္ ။ Preventive and Social Medicine - PSM လို႔ေခၚတဲ႔ ကာကြယ္ေရးနဲ႔ လူမႈေရး ေဆးပညာ ဘာသာရပ္က လႊတ္တဲ႔ field trip ပါ။ ခရီးတိုတစ္ခုအတြက္ ျပင္ဆင္ၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ ႔ မ်က္ႏွာေလးေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိ စိတ္ညစ္စရာဆိုလို႔ ျမဴတစ္မႈန္ေတာင္ ရွာမေတြ ႔တဲ႔အခ်ိန္။ အကၤ်ီဆင္တူေလးေတြအတြက္ ေအာ္ဒါၾကိဳမွာၾက၊ ခ်ဳပ္၀တ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရိွသူေတြကေတာ႔ အပ္ခ်ဴပ္ဆိုင္ေတြမွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္သြားလုပ္ၾက၊ အီးစီလို႔ေခၚတဲ႔ ကိုယ္႔အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွာ ဖြဲ ႔ၾက ဓါတ္ပံုေတြ တူတူ ရိုက္ၾကနဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတြ။
သြားဖို႔ တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္အလိုမွာ ေဆးတကၠသိုလ္ (၂) ရဲ ႔ ၀င္းတစ္ခုလံုး ျပာျပာနီနီ ညိဳညိဳရီရီ ၀ါ၀ါစိမ္းစိမ္း ယိမ္းေမာင္ႏွံေတြလို အေရာင္ေတြစံုစီိလို႔ အလွေပၚအယဥ္ဆင္႔နဲ႔ အေရာင္ေတြျပိဳင္ေနၾကတဲ႔ ပန္းပြင္႔မ်ားပမာ ပန္းခင္းၾကီးတစ္ခင္းလိုပါပဲ။
အနီေရာင္နဲ႔ တစ္မ်ိဳး လွေနတဲ႔ ကိုကိုမမေတြကို တျခားအဖြဲ ႔မ်ားက “ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ အေ၀ွ ႔ခံရမယ္ ” ဟူ၍တစ္မ်ိဳး အ၀ါေရာင္နဲ႔ စတိုင္ၾကြယ္ေနတဲ႔ မမေတြကို “ သခ်ိဳင္းေစာင္႔ မဖဲ၀ါတို႔ ယိမ္း ” ဟူ၍ တစ္ဖုံ အခ်င္းခ်င္း စေနာက္ၾကျဖင္႔ တ၀ါး၀ါး ပြဲက်ခဲ႔ေသာ အခ်ိန္မ်ား။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ ႔ရဲ ႔ ၀တ္စံုအေရာင္ကေတာ႔ ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္တဲ႔ ကၽြန္မရဲ ႔ အမ်ားၾကားမွာ ထင္ေပၚေစလိုတဲ႔ အၾကံေပးခ်က္အရ အေပၚကပံုမွာပါတဲ႔ လိေမၼာ္ေရာင္ ေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔ ေပါ႔။ အဲဒီေတာ႔ “ စီပီက စပြန္ဆာေတြ ” ဟူ၍ တစ္သြယ္ “ စည္ပင္က ၀န္ထမ္းေတြ ” ဆိုျပီး တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္း ထာပနာျပဳၾကပါေတာ႔တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဆင္တူ၀တ္စံုကိုယ္စီနဲ႔ အဲဒီေန႔က စာသင္ခန္း ၇ ( theater 7 ) မွာ ကိုယ္သြားရမယ္႔ ျမိဳ ႔ကို မဲႏိႈက္ၾကပါေတာ႔တယ္။ အားလံုးရဲ ႔ စိတ္ကူးေတြ ဆုေတာင္းေတြ အေတြးေတြထဲမွာေတာ႔ ရန္ကုန္နဲ႔ ေ၀းရာကို က်ခ်င္တဲ႔ စိတ္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔။ မဲႏိႈက္လို႔ ဥပမာ ေရတာရွည္ျမိဳ ႔ဆိုရင္ ရန္ကုန္နဲ႔ အရမ္းနီးေတာ႔ လမ္းခရီးက သိပ္ရင္ခုန္ဖြယ္ မရိွဘူးေပါ႔ရွင္။ ဥပမာ မႏၱေလးတိုင္းဘက္က ျမိဳ ႔ေတြဘက္ က်ရင္ေတာ႔ ေဟးခနဲ ထေအာ္ၾက ျပံဳးေပ်ာ္ၾကေပါ႔။ အဖြဲ ႔ရဲ ႔ အီးစီက မဲႏိႈက္ရပါတယ္ အဲဒီေနာက္မွာမွ မဲလိပ္ကေလးကို ေျဖျပီး ဆရာဆရာမေတြကို ျပၾကျပီး ေၾကျငာၾကပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ ႔ကေတာ႔ မႏၱေလးတိုင္းရဲ ႔ နယ္ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ ႔ ျဖစ္တဲ႔ “ ေတာင္သာ “ ဆိုတဲ႔ ျမိဳ ႔ေလးကို သြားရပါတယ္။ ေတာင္သာျမဳိ ႔ေလးဟာ ျမင္းျခံနဲ႔ မိတၳီလာျမိဳ ႔ ရဲ ႔ ၾကားမွာ ရိွျပီး မႏၱေလးျမိဳ ႔နဲ႔လည္း နီးတဲ႔ ျမိဳ႔ေသးေသးေလး တစ္ျမိဳ ႔ေပါ႔။ ျပည္သူ ႔ေဆးရုုံ ေတာင္သာျမိဳ ႔ဆိုတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ေလးဆီကို Express ကားၾကီးရပ္တဲ႔ ျမိဳ႔လယ္ နာရီစင္ကေန ကၽြန္မတို႔ ျမင္းလွည္းေလးနဲ႔ လာခဲ႔ရတယ္။
ေဆးရုံရဲ ႔ အေဆာင္လြတ္ ႏွစ္ခုမွာ ကၽြန္မတို႔ ေယာက္်ားေလးတစ္စု မိန္းကေလးတစ္စု ေနရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေန႔ေတြမွာ ေဆးရုံရဲ ႔ အစည္းအေ၀းေတြ အဲဒီျမိဳ ႔ေလးကတဆင႔္ သြားရမယ္႔ ေက်းလက္ရြာေလးေတြ အေၾကာင္း ေျပာၾက ေဆြးေႏြးၾက၊ ရြာသူရြာသားေတြအတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္လာတဲ႔ ေဆး၀ါးေတြအေၾကာင္း စသျဖင္႔ တိုင္ပင္ၾကရင္း TMO - Township Medical Officer လို႔ေခၚတဲ႔ ေတာင္သာေဆးရုံရဲ ႔ ဆရာ၀န္မၾကီးနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးခဲ႔ၾကတယ္။
အဲဒီေနာက္ ျမိဳ ႔ရဲ ႔ မီးသတ္၊ စည္ပင္၊ ျမိဳ ႔ေစ်း အစရိွတဲ႔ ေနရာေတြကို သြားၾကျပီး ကာကြယ္ေဆးထိုးျခင္း၊ အမိႈက္နဲ႔ က်န္းမာေရး၊ ျမိဳ ႔ေနလူထုဘ၀ တိုးျမင္႔ေရး အစရိွတဲ႔ က်န္းမာေရး ေဟာေျပာပြဲမ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။
