Thursday, June 27, 2013

ျဖစ္ရပ္မွန္



     ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွာ ျဖစ္တယ္.... အခ်ိန္ကား ....  ညီအစ္ကို မသိတသိ အခ်ိန္ ... ဂၽြန္ ဟု ေခၚေသာ လူတစ္ေယာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္...  သူ႕မ်က္ႏွာကား စိတ္လႈပ္ရွားဟန္ အျပည္႕ႏွင္႕ ....

          လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရိွ လူမ်ား သူ႕ကို သတိမထားမိသည္႕တိုင္ေအာင္ ဂၽြန္ တစ္ေယာက္ ဟိုသည္ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ၾကည္႕လ်က္ ... ေလွ်ာက္ေနတုန္း....  ညကား ပီျပင္လာသည္ႏွင္႕အမွ် သူေလွ်ာက္ေနသည္မွာလည္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကား ဆံုးခါနီးေနျပီထင္႔...  လူတစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ခန္႕ပင္ ျမင္ရေတာ႔မွ ဂၽြန္ သက္ျပင္းသံ သဲ႕သဲ႕ ခ်ရင္း အသက္၀၀ ရွႈလိုက္သည္....

          ဂၽြန္ တစ္ေယာက္ ခါတိုင္းနဲ႕မတူ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ သူ ဒီေန႕ ပြေပါက္တိုးခဲ႕ သည္ ဟု ဆိုရမည္... အလုပ္က အျပန္လမ္းတြင္ ဂၽြန္ ညည္းသံသဲ႔သဲ႔ ၾကားလိုက္ရသည္.... အသံလာရာ သို႕ေရာက္ေသာ္ . . . ဓါးတန္းလန္းျဖင္႔ လူတစ္ေယာက္ ကို ေဘးတြင္ အတက္ခ်ီေက႔စ္ Attaching case တစ္လံုးနဲ႕အတူ ေတြ႕လိုက္ရသည္...ထိုသူ အနားတြင္မူ  အနက္ေရာင္ ကုတ္ အကၤ်ီနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ ေမွာက္လ်က္လဲက် ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္... ညည္းသံၾကားရသည္မွာ ဓါးတန္းလန္းနဲ႕ လူဆီမွ ျဖစ္သည္

          ဂၽြန္ တစ္ေယာက္ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္ျပီးေနာက္ ထိုသူ ေဘးမွ ေက႔စ္ကို လွမ္းယူျပီး ဖြင္႔လိုက္သည္... အထဲတြင္မေတာ႔... သူ ေသခ်ာပင္ မျမင္ဖူးေသာ ေငြပမာဏကို အစီအရီ ထည္႕ထားတာ   ေတြ႕လိုက္သည္.   ညည္းသံေပးေသာ ဓားတန္းလန္းနဲ႕ လူက အေၾကာင္းစံု ေျပာေနသည္ သူ႕ဆီမွ  ဓါးေထာက္ျပီး ေငြလုရာ ျပန္လည္ ထိုးၾကိတ္ရင္း ခုလို ဓါးဒဏ္ရာ ျဖင္႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး လဲေနေၾကာင္း သူ႕အား ေဆးရံုသို႕  ပို႕ေပးရန္ အကူအညီေတာင္းေနသည္

          ဂၽြန္ ထိုေနရာမွ ေ၀းရာသို႕ အလ်င္အျမန္ဆံုး ေျပးထြက္လာလိုက္သည္ ေငြပါသည္႔ အိတ္ႏွင္ ႔အတူေပါ႔.... အေနာက္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္က်န္ခဲ႔မလဲ ္သူ ခန္႔မွန္းလို႕ရသည္ .... သို႕ေပမယ္႔ ကံတရားက ေပးေသာ လက္ေဆာင္ကို သူ ဘာလို႕ျငင္းရမလဲ... အခြင္႔အေရးဆိုတာ ေပးတုန္းေလး ယူထားရမွာလို႕ ဂၽြန္က ခံယူထားသည္.... သူ ငါးေၾကာ္မၾကိဳက္ေသာ ေၾကာင္မိုက္မျဖစ္ခ်င္... ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြ ေထာက္ထားညွာတာမႈ ေတြဆိုတာ ဘာလဲ  သူ ေသခ်ာလည္း မသိခ်င္ သူ  တင္ေနေသာ အေၾကြးေတြေလာက္ အေရးမၾကီးတဲ႔ အရာေတြ သူ ဂရုမစိုက္ခ်င္..

          သူ႕ရဲ႕ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ လစာနဲ႕ ရွားပါးတဲ႔ ေဘာနပ္စ္ ကို စဥ္းစားမိသည္... အရင္က သူ႕၀င္ေငြဟာ အေၾကြးေတြ တင္ရေလာက္တဲ႔အထိ မဟုတ္... အဆင္ေျပေျပေလး ေနႏိုင္ခဲ႔တာ... လြန္ခဲ႔တဲ႔ကာလတုန္းက စီးပြားေရးကပ္ဆိုလား ဆိုက္လို႕ ႏိုင္ငံတိုင္းက အလုပ္သမားေတြ ေလွ်ာ႔ခ်တဲ႔ထိ ျဖစ္ကုန္တာ သူတို႕ ျမိဳ႕မွာ ... သူလည္းအဲဒီေလွ်ာ႔ခ်တဲ႔ထဲ ပါခဲ႔တာ လက္ရိွအလုပ္က ထြက္ခဲ႔ရလို႕ အလုပ္ေျပာင္းခဲ႔ရတာ ခုလို အေျခအေနေပါ႔..... ျပသာနာမ်ား အေပါင္းအေဖာ္နဲ႕ လာတယ္ဆိုတာ  ဂၽြန္  အတြက္  ေသြးထြက္ေအာင္ကို မွန္လြန္းလွခ်ည္ရဲ႕.... အေမြရထားတဲ႔ တိုက္ခန္း မီးေလာင္တဲ႔အထဲ ပါသြားတာ အာမခံ မလုပ္ထားလို႕ အေလ်ာ္တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရလိုက္....

          သူ ထပ္မေတြးခ်င္ေတာ႔...  အိမ္ျပန္ဖို႕ စဥ္းစားလိုက္သည္ သို႔ေသာ္ ျငဴစူ မဲ႔ရြဲ႕ေနမည္႕ မိန္းမ မ်က္ႏွာကို သူ  မၾကည္႕ခ်င္ေတာ႔  ကေလးေတြ ...... စတဲ႔ စတ႔ဲ အရာေတြကို ခဏတျဖဳတ္ျဖစ္ျဖစ္ သူ ေမ႔ထားလိုက္ခ်င္ျပီ ... ဒါနဲ႕ပဲ ေလာက စည္းစိမ္ဆိုလား လူခ်မ္းသာေတြရဲ႕ ထားစရာေနရာေတာင္ မရိွလို႔ သံုးျဖဳန္း ဇိမ္ခံေနရတဲ႔ အရာေတြဆိုလား အဲဒါေတြနဲ႔ သူ႕ လက္ရိွ ဘ၀ကို ေမ႔ေဆး ခဏ ေပးဖို႕ သူ ဆံုးျဖတ္လို္က္ျပီ.... အဲဒါနဲ႕ပဲ...

          ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုကို သူ သြားတယ္...... အဲဒီေနာက္မွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေမာ္ဒယ္ အျမင္႔ဆုံး ဇိမ္ခံကား တစ္စီးကို သူငွားလိုက္တယ္... နာမည္ၾကီး ဟုိတယ္တစ္ခုမွာ သူ တည္းခိုလိုက္တယ္.... ေစ်းအၾကီးဆံုး ေကာင္းေပ႕ ညြန္႔ေပ႔ ဆိုတဲ႔ အရက္ပုလင္းထဲမွာ သူလိုခ်င္တ႔ဲ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြနဲ႕ အတူ သူ႕ကိုယ္သူပါ စီးေမ်ာပစ္လိုက္တယ္  ...  ျပီးေတာ႔ သူ႕ ကိုယ္က်င္႔တရား အခ်ိဳ႕ကိုပါ သူ  အရက္န႔ဲ ျမည္းခ်င္လာတယ္... အဲဒီအတြက္ ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္း တစ္ေယာက္ကို ေဘာနပ္စ္ ေပးျပီး သူ လိုခ်င္တဲ႔ အျမည္းကို ေသခ်ာ မွာလိုက္တယ္.... သူ႕ ကုိယ္က်င္႔တရားေတြ အရည္ေဖ်ာ္ဖို႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးအျမည္းကို ဟိုတယ္၀န္ထမ္းေလးက ပါးနပ္စြာ ယူေဆာင္လာတယ္ေလ...

         သူ ေဘာနပ္စ္ ထပ္ေပးလိုက္ရင္း  ဟိုတယ္၀န္ထမ္း ေကာင္ေလး ကို မ်က္လံုး တစ္ဖက္မိွတ္ျပလိုက္သည္ ..... သူ ပထမ အကူအညီေတာင္းခိုင္းတဲ႔ ေကာင္ေလးေတာ႔ မဟုတ္.. ေနာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္.. ကိတ္စမရိွ.. ခုခ်ိန္မွာ သူ....အရာရာကို ေငြနဲ႕ ပဲ လမ္းခင္းခ်င္ေနတာေလ.......အဲဒီေနာက္မွာေတာ႔ ေကာင္ေလး  ေခၚလာခဲ႔ေပးေသာ ပူစီမေလးနဲ႔အတူ.. သူ႕ဘ၀ရဲ႕   paradise   ဟု သူ တပ္ထားေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ သူကိုယ္တိုင္ ... .... .... .... ..... .... 

          ေအာက္သိုးသိုး စိုထိုင္းထိုင္း အနံ႕တစ္ခု ကို ဂၽြန္ ခံစားမိသည္.....နာမည္ၾကီး ဟုိတယ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ဒီလို မျဖစ္သင္႔ဟု ဂၽြန္ ေတြးေနသည္ ... အိပ္ရာမွ ထရန္ သူ ၾကိဳးစားလိုက္သည္.... ဟင္ ခနဲ ေနေအာင္ သူ အံ႕ၾသသြားသည္ ... မအံ႕ၾသ ခံႏိုင္ရိုးလား ... သူ တည္း ခဲ႔တာ ၾကယ္သံုးပြင္႔ဟုိတယ္ၾကီးမ်ိဳးပါ... ခု.ေရာက္ေနတဲ႔ ေနရာကား  ရိုးရိုး မိုတယ္ တစ္ခုႏွင္႔ မျခား ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ အခင္းအက်င္းမ်ား.. ကိုေတြ႕ လိုက္ရသည္...

          ရုတ္တရက္ မွင္သက္ေနရာမွ ဂၽြန္ တစ္ခုခုကို သတိရလိုက္ျပီး....ေဘးပတ္လည္ကို ကေယာင္ကတမ္း လွမ္း ၾကည္႕လိုက္သည္.... ထင္ထားသည္႔အတိုင္းပင္ ေငြမ်ားထည္႔ထားေသာ အိတ္မွာ မရိွေတာ႔... သူ ထူပူစြာျဖင္႔ အိပ္ရာမွထလိုက္ေသာအခါတြင္ ....သူ႕ခါးတစ္၀ိုက္တြင္ ေအာင္႔ခနဲနာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္... နံရံကပ္နာရီမွ အခ်က္ေပးသံကား လက္တံတို ၉ ကို အေရာက္တြင္ ျမည္လာသည္ ... နာရီထဲတြင္ ေန႕ရက္စြဲ ဘယ္ႏွစ္ရက္ဆိုတာပါ သျဖင္႔ သူ ရုတ္တရက္ၾကည္႕လိုက္ရာ ေန႔စြဲမွာ  10 Oct ဟု ျပေနသည္... သူ ဟိုတယ္မွာ တည္းခဲ႔တဲ႔ ပထမဆံုးေန႕ကမွ 7 Oct ပဲ ရိွသည္... နာရီမ်ား စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းတာလား....ဒါမွမဟုတ္ သူ သံုးရက္လုံးလံုး အိပ္ေပ်ာ္ေန ခ႔ဲသည္လား.......

          ေ၀ခြဲရခက္စြာျဖင္႔ သူ အခန္းတံခါး ဖြင္႔ရန္ ထြက္သြားဖို႕လုပ္သည္ ... ခါးက တျဖည္းျဖည္း ပိုနာလာသလို ရိွသည္.... ေအာက္ဆင္းဖို႕ သူ ဓါတ္ေလွကားဆီ သြားေနတုန္း သူ႕ခါးက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာလာသည္... သူ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျခတစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္ေတာ႔မွ နည္းနည္း သက္သာသလို ရိွသည္... ေပ်ာက္ကား မေပ်ာက္ေသး... ခပ္ညံ႕ည႔႔ံမိုတယ္တစ္လံုးရဲ႕ ဓါတ္ေလွကားကား တ အိ အိ တ ကၽြိ ကၽြိ ျမည္ရင္း ေအာက္ဆံံုးထပ္ ေရာက္လာသည္....

          Receptionကို ေတြ႕သည္ႏွင္႔... သူသိခ်င္ေဇာျဖင္႔ ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းလိုက္ရာ..... အားခနဲ သူ ေအာ္လိုက္ျပီး   ခါးကိုကိုင္ရင္း ပံုစံပ်က္သြားသည္...လဲမက်ေသာ္လည္း ေဇာေခြ်း အတန္ငယ္ထြက္လာသည္... အနီးအနားမွ လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကို ကူတြဲေပးသည္... သူ အတြဲ မခံေတာ႔ပဲ....ခပ္ျမန္ျမန္ အနားမွာ ရိွတဲ႔ ခံုတစ္လံုးမွာ ထိုင္လုိက္သည္... ဒုတိယအၾကိမ္ အလိမ္အညာမိ မခံႏိုင္ေတာ႔ဘူးေလ..

          သူ႕ခါးမွာ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ထားမလားဟု သူ သကၤာမကင္း ျဖစ္ေနျပီ... ခါးနာရေအာင္လည္း ဘာႏွင္႔မွ် မထိခိုက္မိ... အတန္ငယ္ၾကာေတာ႔ ဂၽြန္ တစ္ေယာက္ မေနႏိုင္ေတာ႔ သူ႕သံသယမ်ား ငယ္ထိပ္တက္ေဆာင္႔ေနျပီ...အက်ီကို တ၀က္ခန္႕ မတင္လိုက္ျပီး သူ႔ခါးကို လက္ႏွင္႔အသာ စမ္းၾကည္႔လိုက္မိသည္... ညာဘက္ျခမ္းအေရာက္... သူ မာမာဖုဖု အရာတစ္ခု စမ္းမိ သလိုရိွျပီ...... ေသခ်ာေအာင္ သူ႕ ညာလက္ကို အသာေျမွာက္ျပီး ေခါင္းကို ညာဘက္ လွည္႕ၾကည္႕လိုက္သည္......

           ......သူ ေတြ႕လိုက္သည္မွာ လက္စလက္န သိပ္မေသသပ္တဲ႔ ခ်ဳပ္ရိုးတစ္ခု......................

           ေႏြေခါင္ေခါင္ မိုးၾကိဳးပစ္သလို ဂၽြန္ ခံစားလိုက္ရသည္.....

          အဲဒီေနာက္....သူ.... ေျခကုန္လက္ပန္းက်..... ေနာက္မွီခ်လိုက္ကာ ေယာက္်ားတန္မဲ႔ သူ ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္ေတာ႔သည္..... သူ တစ္ခါမွ မမက္ဖူးေသာ အိပ္မက္ဆိုး တစ္ခု သူ႕ဘ၀ေတြ ျဖစ္ခဲ႔သည္... သူ ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ မယံုခ်င္ေသာ္လည္း  .... ဘာမွ်မတတ္ႏိုင္ခဲ႔... ဘ၀တြင္ တခါမွ မၾကံဳဖူးေသာ အရာတစ္ခုအတြက္ သူ ဘယ္လိုမွ ယူၾကံဳးမရခဲ႔.... နလန္မထူႏိုင္ေအာင္ အလဲထိုးရက္ေသာ.... ကံတရား... အားအင္မ်ားကုန္ခမ္းကုန္သည္အထိ.....သူ အားပါးတရ တဘ၀စာ အတြက္ ငိုခဲ႔ရတယ္ (သူခိုးလက္က သူ၀ွက္လုတဲ႔အျဖစ္မွာ ... အဆစ္ပါသြားခဲ႔ရတဲ႔  မိမိကုိယ္ပိုင္ပစည္းအတြက္ ဂၽြန္ တစ္ေယာက္ ယူက်ံဳးရႏိုင္ေတာ႔မည္မထင္ )

          .....တာ၀န္ရိွသူမ်ားရဲ႕ အကူအညီ နဲ႔ ဂၽြန္ တစ္ေယာက္ ေဆးရုံတစ္ခုမွာ USG (Ultrasound) ရိုက္ရသည္ ..Result ပံုမွာေတာ႔.... ဂၽြန္ရဲ႕ ညာဘက္ ေက်ာက္ကပ္တစ္လံုး မရိွေတာ႔ပါ...........

....အေတာ္အတန္ ေခတ္စားခဲ႕ေသာ မာဖီးယား ဂိုဏ္းတို႕  ရာကူဇာ ဂိုဏ္း တို႕လိုမ်ိဳး ယခုလည္း ေက်ာက္ကပ္ ခိုးထုတ္တဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ေမွာင္ခိုအဖြဲ႕က်ေနခ်ိန္တြင္  ဂၽြန္ မွာ ကံဆိုးသူ ေမာင္ရွင္ ျဖစ္သြားရျခင္းျဖစ္သည္...



P.S - ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ ပူစီမေလးနဲ႔ အေပ်ာ္လြန္ကာ သံုးရက္ခန္႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီးမွ ေက်ာက္ကပ္ ခုိးထုတ္ခံရမွန္း သိေသာ လူတစ္ေယာက္ အသည္းအသန္ ငိုေၾကြးခဲ႔ရသည္႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို အေျခခံျပီး ဇာတ္လမ္းဆင္ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္...



ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ျမရိပ္ဇင္ (ေဆး-၂)
10-Dec-2012, 9:42 pm (Myanmar)

ရင္ထဲက မိုးရာသီ


သူမ ထိုင္ေငးေနတဲ႔ ျပတင္းေပါက္နံေဘး တိမ္ရိပ္ေတြက ခပ္စိပ္စိပ္ေလး ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ မ်က္စိတဆုံး ေငးေနမိတဲ႔ ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေကာင္းကင္ကေန တာလႊတ္လိုက္ေသာ အေျပးသမားေတြႏွယ္ သည္မိုးစက္ေပါက္တုိ႔က သူမ လက္ေလးေတြေပၚ အဲဒီကေနတဆင္႔ သူမ မ်က္ႏွာေပၚ ခပ္ဖြဖြ ဦးခိုက္တယ္။ သည္မိုးစက္ေတြလိုပဲ သူမရဲ ႔ အေတြးေတြ စိတ္ကူးေလးေတြ အသက္ရႈသံေတြက တဆင္႔ အဆင္႔ဆင္႔နဲ႔ သူမ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကိုေတာင္ သိမ္းပိုက္ခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္တစ္ခုရိွတယ္။ ရိွခဲ႔ဖူးတယ္ေလ။

    လြမ္းလိုက္တာလို႔ တစ္ကိုယ္တည္းၾကားႏိုင္မယ္ အသံမ်ိဳးနဲ႔ သူမ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။ တခ်ိန္က ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေျပာခဲ႔ဖူးတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကေတာ႔ ဟိုးေ၀းေ၀းမွာ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းဆီက မိုးရာသီတခုထဲမွာ က်န္ခဲ႔ျပီေလ။
အတိတ္ဆိုတာ တရိပ္ရိပ္ျပန္ေျပာင္းေတြးရမယ္႔ အရာမဟုတ္မွန္း သိပါရဲ ႔နဲ႔ သူမ မလိုက္နာႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူမဘ၀ထဲက အျပီးအပိုင္ ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို အဲဒီ အတိတ္ခါးခါးမွာပဲ ျမင္ေတြ ႔ႏိုင္ေတာ႔လို႔ပါ။

    သည္အလြမ္းေတြရဲ ႔ အတိမ္အနက္ဟာ ဘယ္ေလာက္နက္သလဲဆိုတာ သူ ဘယ္ေတာ႔မွ မသိႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ သည္အလြမ္းေတြရဲ ႔ အေနာက္မွာ ကြယ္၀ွက္ထားတဲ႔ တစံုတရာကိုလဲ သူ ဘယ္ေတာ႔မွ သိျမင္ႏိုင္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ သိပါေစရယ္လို႔လဲ ဆုမေတာင္းျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ၀န္ခံပါတယ္ေလ တခါတရံမွာ သက္ဆိုင္သူကို သိေစခ်င္တဲ႔ ခပ္ရိုးရိုးအေတြးေလးေတာ႔ ရိွခဲ႔ဖူးပါရဲ ႔။ ဒါေပမ႔ဲလဲ ...... တနယ္တေက်းရဲ ႔ ရင္ခြင္လႊာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အသားက်ေနျပီျဖစ္တဲ႔ သူ ႔ကို စိတ္အေႏွာင္႔ယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။

    မိုးစက္ေလးေတြက သိပ္ကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆန္လိုက္တာ ၾကည္ ႔ပါဦး သူမ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ရႊဲစိုမတတ္ျဖစ္ေနျပီ....။
   
    တကယ္႔တကယ္တမ္းေတာ႔ အျပင္ေလာကရဲ ႔ မိုးစက္ေပါက္ေတြက တပ္ေခါက္သြားတာၾကာလွေပါ႔။ သည္မ်က္ႏွာေပၚက စိုစြတ္ေနဆဲ အေျခအေနတခုကေတာ႔ အျပင္ေလာကရဲ ႔ ၀သာန္မိုးနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္တဲ႔ ..... မ်က္ရည္ဆိုေသာအရာ။  မေဟာင္းေသးတဲ႔ သူမရင္ခြင္ထဲက မုိးရာသီကေတာ႔ သည္းလုိ႔ေကာင္းတုန္း ........။





ျမရိပ္ဇင္ (ေဆး-၂)

ရာဇ၀င္ထဲက အရႈံး

ဦးေႏွာက္ဆယ္လံုး အားနဲ႔ေတာင္
ႏွလံုးသား တစ္ခုကို အႏိုင္ရခဲ႔လို႔လား

ဒါကို ဒႆ အသိဆံုးေပါ႔

တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္တဲ႔လား
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေတာ႔ ေျပာ

ဒႆ ၾကားရင္ ရယ္လိမ္႔မယ္

ရာဇ၀င္အတြင္ခံျပီး
အရႈံးေတြကို ေပြ ႔ပိုက္ျပသြားတယ္လု႔ိ ထင္လား

ေသခ်ာတာေတာ႔

အခ်စ္မွာ မမွ်တခဲ႔တာ ဟိုးေရွးေရွးတည္းက





ျမရိပ္ဇင္ (ေဆး-၂)

photo by Sa Ya Lay

ႏွလံုးသား တစ္ခန္းရပ္ျပဇာတ္

အယံုလြယ္တယ္

ေပ်ာ႔ညံ႔တယ္

ခံစားလြယ္တယ္

အစြဲအလန္းၾကီးတယ္

ႏူးညံ ႔တယ္

အၾကမ္းပတမ္းမခံဘူး

အဆိုးဆံုးကေတာ႔

အမွတ္သည္းေျခမရိွတာပါပဲ

ဟုတ္ကဲ႔

ခပ္ပိန္းပိန္း ႏွလံုးသားတစ္ခု အေၾကာင္း ေျပာေနတာပါ

နားေထာင္သြားႏိုင္ပါတယ္

တစ္ခုပဲ !

ဆူဆူညံညံေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႔

သူက သိပ္လဲ ထိတ္လန္႔လြယ္တာ .................








ျမရိပ္ဇင္ (ေဆး-၂)